Jednym kluczowych z elementów dotyczących pielęgnacji osoby niesamodzielnej jest zmiana wyrobów chłonnych (pieluch). Czynność ta przysparza trudności niedoświadczonym opiekunom, bo wymaga pewnej wprawy, a nierzadko też niemałej siły fizycznej. Niekiedy na początku pojawiają się też trudności natury psychologicznej - skrępowanie może poczuć zarówno pacjent, zakłopotany swoją bezradnością, jak i osoba, która się nim opiekuje (zwłaszcza jeśli to członek rodziny). Co robić, by uprościć i usprawnić cały ten proces? Podpowiadamy.
Zanim przystąpisz do pracy, przygotuj sobie wszystkie niezbędne przedmioty, żebyś nie musiał przerywać rozpoczętej czynności i w pośpiechu szukać np. chusteczek. Wielu profesjonalnych opiekunów chwali sobie wygospodarowywanie niewielkiej przestrzeni, gdzie zostaną zgromadzone akcesoria (lepiej sprawdzą się otwarte półki niż te zamykane).
A co będzie ci potrzebne? Na pewno chusteczki nawilżane (są mokre i zimne, dlatego ogrzej je w dłoniach przez chwilę nim ich użyjesz), rękawiczki jednorazowe, specjalne podkłady ochronne do rozkładania na łóżku, ręczniki papierowe, worek na śmieci, łagodne, hipoalergiczne kosmetyki (krem nawilżający, pianka myjąca, talk) i wyroby chłonne (pieluchy, pieluchomajtki, pieluchy anatomiczne) - aby były dobrze dobrane, przed zakupem musisz poznać obwód talii i bioder pacjenta, i zapoznać się z tabelą rozmiarów dostępną na opakowaniu.
Nie wyrzucaj opakowania od razu, znajdziesz na nim też przydatne instrukcje, jak przewijać pacjenta.
To ważne, ponieważ zbyt pieluchy małe mogą w krótkim czasie doprowadzić do bolesnych otarć, a zbyt duże nie spełnią swej roli, gdyż będą się zsuwać, a zawartość może się z nich wylewać.
Na wszelki wypadek dobrze jest zawsze mieć w pogotowiu komplet pościeli na zmianę oraz zmianę bielizny/piżamy chorego.
Odpowiedź: "w zależności od potrzeb" niewiele mówi początkującym opiekunom. Nie istnieją też żelazne zasady, że przewijanie powinno odbywać się w określonych odstępach czasu, ponieważ wszystko jest bardzo indywidualne (chodzi tu przede wszystkim o rytm wypróżnień chorego, ilość przyjmowanych przez niego płynów, etc.)
Wyroby chłonne nowszego typu mają tzw. wskaźnik, który, po kontakcie z płynem blednie. Jest to znak, że trzeba wymienić pieluchę na nową. Gdy odkryjesz, że pacjent oddał kał, zmień pieluchę niezwłocznie. Leżenie w zanieczyszczonej pielusze sprzyja odparzeniom, maceracji skóry oraz infekcjom bakteryjnym układu moczowego poprzez przedłużający się kontakt z bakteriami kałowymi.
Nikt nie lubi być nieprzyjemnie zaskakiwanym. Warto uprzedzić pacjenta, co się będzie działo i co nastąpi po czym. Komunikaty powinny być proste, krótkie, np. "Teraz poczujesz chłodny, mokry dotyk".
Przymus korzystania z pomocy podczas tak intymnych czynności bywa bardzo zawstydzające dla chorych. Niektórzy czują się wręcz upokorzeni, szczególnie, gdy konieczność bycia przewijanym zaszła niedawno, a oni nie zdążyli się zaadaptować do nowej sytuacji. Dlatego tak ważne jest, by poza wysoką techniczną sprawnością podczas wykonywania czynności higienicznych, pamiętali też o takcie, empatii i wrażliwości, by uszanować godność pacjenta.
Co to w praktyce oznacza? Nie komentuj tego, co widzisz. Twój podopieczny w bardzo ograniczony sposób kontroluje przebieg procesów fizjologicznych swojego organizmu (albo wcale). Jeśli zabrudzi prześcieradło, będzie miał biegunkę lub zdarzy się wypadek innego rodzaju - chory nie robi ci na złość. Gdyby mógł, z pewnością wolałby samodzielnie korzystać z toalety.
Pod żadnym pozorem nie okazuj niechęci, obrzydzenia.
Jeśli to możliwe, w trakcie pracy zajmuj pacjenta rozmową na zupełnie inne tematy.
Postaraj się, aby wszystkie te czynności odbywały się za zamkniętymi drzwiami, bez udziału osób trzecich.